Sprawozdanie 2004

SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ELBLĄGU

   

I N F O R M A C J A

 O DZIAŁALNOŚCI

SAMORZĄDOWEGO KOLEGIUM ODWOŁAWCZEGO W ELBLĄGU

W 2004 ROKU

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Elbląg, marzec 2005 r.

 

 

 

 

 

I. Zagadnienia ogólne

 

 

Podstawę prawną działania Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu stanowi ustawa z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001r. Nr 79, poz. 856 z późn.zm.) oraz rozporządzenia wydane w oparciu o delegację ustawową.

Zgodnie z wyżej wymienioną ustawą samorządowe kolegia odwoławcze są organami wyższego stopnia w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej należących do właściwości samorządu terytorialnego, właściwymi do rozpatrywania odwołań od decyzji, zażaleń na postanowienia, żądań wznowienia postępowania lub stwierdzania nieważności decyzji w trybie uregulowanym przez przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego oraz ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz.926 z późn.zm.). Kolegium orzeka również w innych sprawach na zasadach określonych w odrębnych ustawach.

Obszar właściwości miejscowej Kolegium obejmuje, zgodnie z Rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 lutego 1999 roku w sprawie obszarów właściwości samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz. U. Nr 13, poz.115), powiaty : braniewski, elbląski, iławski, nowomiejski, ostródzki oraz miasto na prawach powiatu – Elbląg wraz z gminami objętymi tym obszarem.

Rozstrzygając sprawy indywidualne w składach trzyosobowych, Kolegium związane jest wyłącznie przepisami obowiązującego prawa.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze jest państwową jednostką budżetową.

 

 


II. Obsada kadrowa Kolegium

 

A.    Skład Kolegium wg stanu na dzień 31 grudnia 2004 r. stanowiło 18 członków; w tym 6  członków etatowych i 14 pozaetatowych.

 

 

 

Ilość członków etatowych posiadających wykształcenie :

wyższe prawnicze :

6

wyższe administracyjne :

-

 

W tym ilość osób posiadających uprawnienia do ubiegania się o stanowisko :
 - sędziego administracyjnego : 6

 - referendarza :  -

Ilość członków pozaetatowych posiadających wykształcenie :

wyższe prawnicze :

6

wyższe administracyjne:

5

wyższe inne : 3

budowlane : -

organizacja i zarządzanie : -

itd. (wymienić) :

ekonomiczne   – 1

rolne               - 1

geodezyjne     -  1

 

W tym ilość osób posiadających uprawnienia do ubiegania się o stanowisko :
 - sędziego administracyjnego :  1
 - referendarza :  4

 

 

B. Wśród członków Kolegium są osoby posiadające uprawnienia radcowskie.

 

C. Biuro Kolegium składa się z  7 osób, z których większa część posiada wykształcenie wyższe.

 

 

III. Lokal i wyposażenie Kolegium

 

            W dniu 12 grudnia 2003 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze, reprezentowane przez Prezesa, działając w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa, kupiło lokal użytkowy w Elblągu, przy ulicy Związku Jaszczurczego 14 A. Przeniesienie do nowej siedziby nastąpiło w miesiącu lutym 2004 r. Lokal ten (o łącznej powierzchni 299,90 m2) zabezpiecza prawidłowe warunki pracy Kolegium, zwłaszcza z uwzględnieniem właściwej obsługi interesantów a także przeprowadzaniem rozpraw administracyjnych, szkoleń, narad i zgromadzeń ogólnych.

Stan wyposażenia Kolegium w sprzęt biurowy i elektroniczny (komputery), fachowe programy komputerowe i niezbędną literaturę fachową należy ocenić jako dobry.

 

 

 

 

IV. Statystyka spraw

 

         A. Liczba spraw ujętych w ewidencji ogółem w roku objętym

              informacją                                                                         1670   

-     w tym spraw :

-     1) pozostałych z roku poprzedzającego okres objęty informacją

                                                                                                       -  233 

-     2) wpływ spraw w roku objętym informacją                       - 1437                             

-     3) odwołania od decyzji Marszałka województwa -             -  ------

 

B. Rodzaje spraw ujętych w ewidencji w roku objętym informacją :

1.  Liczba spraw administracyjnych                                        - 1588 

Lp.

Określenie rodzaju sprawy

Ilość spraw

1.

objętych proceduralnie przepisami Ordynacji podatkowej (dot. podatków i opłat lokalnych, podatku rolnego, leśnego, opłaty skarbowej itd.)

   366

2.

działalności gospodarczej

   -----

3.

zagospodarowania przestrzennego

     90

4.

pomocy społecznej

   476

5.

dodatków mieszkaniowych

   201

6.

świadczenia rodzinne

   201

7.

Gospodarki nieruchomościami , w tym :

 - scalenia

- ----

 - przekształcanie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności na Ziemiach Odzyskanych

    24

 - grunty warszawskie

-   ---

     97

 8.

ochrony środowiska i ochrony przyrody

     21

8.

Odpadów

       5

9.

prawa wodnego

       3

10.

rolnictwa i leśnictwa

      11

11.

zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych

      12

12.

ruchu drogowego

     46

13.

dróg publicznych

       6

14.

Dostępu do informacji publicznej

       4

15.

egzekucji administracyjnej

      21

16.

inne, pozostałe

     28

 

2.  Liczba spraw z zakresu aktualizacji opłat za użytkowanie wieczyste -  82 

3.    Sprawy nie podlegające rozstrzyganiu w trybie decyzji lub postanowień,
w tym skargi i wnioski rozpatrywane w trybie Kpa                             -  46
                                    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

V. Liczba rozstrzygnięć administracyjnych Kolegium

 

A. Liczba spraw rozstrzygniętych ogółem w roku objętym informacją -      1450          

B. Liczba spraw pozostałych do rozstrzygnięcia na koniec roku          -       220 

 

C. Sposób rozstrzygnięcia:

 

Lp.

Określenie rodzaju rozstrzygnięcia

Ilość spraw

1.

sprawy rozstrzygnięte w formie decyzji i postanowień w sposób pozwalający na ocenę prawidłowości orzeczenia organu I instancji w tym :

 - decyzje utrzymujące w mocy zaskarżone decyzje (art. 138 § 1 pkt 1 Kpa oraz art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej)

513

 - decyzje zmieniające decyzje organu I instancji i orzekające co do istoty sprawy oraz uchylające decyzje organu I instancji i umarzające postępowanie (art. 138 § 1 pkt 2 Kpa oraz art. 233 § 1 pkt 2a Ordynacji podatkowej)

118  

 - decyzje uchylające decyzje organu I instancji w całości i przekazujące sprawy do ponownego rozpatrzenia, jeżeli decyzja I instancji została wydana z naruszeniem przepisów art. 240 lub 247 Ordynacji podatkowej (art. 233 § 1 pkt 2b Ordynacji podatkowej)

  --

 - decyzje uchylające decyzje organu I instancji i przekazujące sprawy do ponownego rozpatrzenia (art. 138 § 2 Kpa oraz art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej oraz art. 138 § 3 Kpa i 233 § 3 O.p.)

 352

 - decyzje odmawiające stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznych ( art. 156 - 158 Kpa oraz art. 247 - 251 Ordynacji podatkowej)

     3 

 - decyzje stwierdzające nieważność decyzji organu I instancji oraz decyzje stwierdzające wydanie decyzji przez organ I instancji z naruszeniem prawa ( art. 156 - 158 Kpa oraz art. 247 - 251 Ordynacji podatkowej)

    37

1023

Lp.

Określenie rodzaju rozstrzygnięcia

Ilość spraw

1.

sprawy rozstrzygnięte w formie decyzji i postanowień w sposób pozwalający na ocenę prawidłowości orzeczenia organu I instancji w tym :

 - decyzje utrzymujące w mocy zaskarżone decyzje (art. 138 § 1 pkt 1 Kpa oraz art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej)

513

 - decyzje zmieniające decyzje organu I instancji i orzekające co do istoty sprawy oraz uchylające decyzje organu I instancji i umarzające postępowanie (art. 138 § 1 pkt 2 Kpa oraz art. 233 § 1 pkt 2a Ordynacji podatkowej)

118  

 - decyzje uchylające decyzje organu I instancji w całości i przekazujące sprawy do ponownego rozpatrzenia, jeżeli decyzja I instancji została wydana z naruszeniem przepisów art. 240 lub 247 Ordynacji podatkowej (art. 233 § 1 pkt 2b Ordynacji podatkowej)

  --

 - decyzje uchylające decyzje organu I instancji i przekazujące sprawy do ponownego rozpatrzenia (art. 138 § 2 Kpa oraz art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej oraz art. 138 § 3 Kpa i 233 § 3 O.p.)

 352

 - decyzje odmawiające stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznych ( art. 156 - 158 Kpa oraz art. 247 - 251 Ordynacji podatkowej)

     3 

 - decyzje stwierdzające nieważność decyzji organu I instancji oraz decyzje stwierdzające wydanie decyzji przez organ I instancji z naruszeniem prawa ( art. 156 - 158 Kpa oraz art. 247 - 251 Ordynacji podatkowej)

    37

1023

2.

sprawy rozstrzygnięte w inny sposób, w tym :

 - stwierdzenie niedopuszczalności odwołania oraz uchybienie terminu do wniesienia odwołania ( art. 134 Kpa oraz art. 228 Ordynacji podatkowej)

  95

 - zawieszenie postępowania ( art. 97 i 98 Kpa oraz art. 201 i 204 Ordynacji podatkowej)

  10

 -umorzenie postępowania odwoławczego( art. 138 § 1 pkt 3 Kpa oraz art. 233 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej)

  40

 - odmowa wznowienia postępowania (art. 149 § 3 Kpa oraz art. 242 § 3 Ordynacji podatkowej)

   9

 - odmowa wszczęcia postępowania w sprawie nieważności decyzji (art. 157 § 3 Kpa oraz art. 249 § 3 Ordynacji podatkowej)

   3

 - decyzje wydane po wznowieniu postępowania tj. odmawiające uchylenia decyzji, uchylające i rozstrzygające o istocie sprawy oraz decyzje stwierdzające wydanie decyzji przez organ I instancji z naruszeniem prawa (art. 151 Kpa oraz art. 245 ordynacji podatkowej)

   -

  157

3.

postanowienia wydane w wyniku rozpatrzenia zażaleń na bezczynność organu, w tym :

uznające zażalenia za uzasadnione

   11

     20

4.

Sprawy załatwione w inny sposób w trybie Kpa i Ordynacji podatkowej (np. wyznaczenie organu do załatwienia sprawy, wyłączenie członka Kolegium lub organu, przekazane zgodnie z właściwością  (art. 65 i 66  kpa oraz 170 Op.p.) itp.

   109

5.

Odpowiedzi na interwencje i zapytania udzielane zainteresowanym  przez Kolegium , zmiana decyzji własnej przez organ I instancji (art. 132 kpa i 226 O.p.), pozostawienie sprawy bez rozpoznania (art. 64 § 2 kpa i 169 O.p.). 

     62

 

 

 

 

 

VI. Liczba orzeczeń w sprawie opłat za użytkowanie wieczyste,

                                                                                  ogółem – 79            

A. Charakterystyka orzeczeń :

Lp.

Sposób załatwienia wniosków

ilość spraw

1.

oddalenie wniosku

   32

2.

ustalenie wypowiedzenia za uzasadnione w mniejszej wysokości i ustalenie opłaty

     2

3.

Ugoda

  34

4.

stwierdzenie uchybienia terminu do złożenia wniosku

  -

5.

umorzenie postępowania

   11

6.

stwierdzenie bezpodstawności (nieskuteczności) wypowiedzenia

   -

7.

Załatwiono w inny sposób

   

B. Liczba wniesionych sprzeciwów od orzeczeń Kolegium              -  -----

C. Liczba spraw pozostałych do rozstrzygnięcia przez Kolegium     -   3

VII. Liczba decyzji i postanowień Kolegium zaskarżonych w roku objętym informacją do Naczelnego Sądu Administracyjnego, ogółem

                                                                                                 - 123  

 - wskaźnik zaskarżalności w stosunku do ogólnej liczby podjętych  rozstrzygnięć

   podlegających zaskarżeniu                                                                  -     10,4 %

-  liczba udzielonych odpowiedzi na wniesioną skargę                             -     117

 

VIII. Liczba skarg na bezczynność Kolegium skierowana do Naczelnego Sądu Administracyjnego, ogółem                                                      2

 

IX. Liczba skarg uwzględnionych przez Kolegium we własnym zakresie
w trybie art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
                                                                  19                                                                                                      

X. Liczba spraw rozpoznanych w roku objętym informacją przez Naczelny Sąd Administracyjny, ogółem /*                             - 191    

A. Rozstrzygnięcia Sądu dotyczące skarg na decyzje (postanowienia) Kolegium :

Lp.

Sposób załatwienia skarg

Ilość spraw

1.

Odrzucenie skargi

  21

2.

oddalenie skargi

 108

3.

uchylenie decyzji lub postanowienia

  33

4.

stwierdzenie nieważności decyzji lub postanowienia

    2

5.

stwierdzenie niezgodności z prawem decyzji lub postanowienia

   -

6.

umorzenie postępowania

  27

B. Rozstrzygnięcia Sądu dotyczące skarg na bezczynność Kolegium :

Lp.

Sposób załatwienia skarg

Ilość spraw

1.

Odrzucenie skargi

   2

2.

oddalenie skargi

 -

3.

zobowiązanie do dokonania czynności, wydania aktu

 -

4.

umorzenie postępowania

 -

/* w tym punkcie ujęte zostały łącznie wszystkie skargi rozpatrzone przez NSA w roku objętym informacją,
bez względu na to, kiedy skarga została złożona do Sądu.

 

 

 

 

 

 

 

XI. Wybrane problemy orzecznictwa Samorządowego Kolegium Odwoławczego  w Elblągu.

           

            W 2004 r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu wpłynęło 1437 spraw; co łącznie z 233 sprawami pozostałymi do rozstrzygnięcia z roku 2003 stanowiło 1670 spraw.

            W strukturze spraw zwiększyła się wyraźnie liczba tzw. spraw administracyjnych (z 1502 w roku 2003 do 1588 w roku 2004). Nadal dominowały sprawy z zakresu pomocy społecznej (29,9 % spraw administracyjnych), z tym, że ich odsetek był znacznie niższy niż w roku 2003 (41,4 %). Poważną grupę spraw stanowiły sprawy podatkowe (23 %), sprawy z zakresu dodatków mieszkaniowych (12,6 %) oraz sprawy z zakresu świadczeń rodzinnych (również 12,6 %). Następną co do wielkości liczbę spraw stanowiły sprawy z zakresu gospodarki nieruchomościami (6,1 %) oraz sprawy z zakresu zagospodarowania przestrzennego (5,6 %).

            Znaczna liczba spraw z zakresu pomocy społecznej oraz świadczeń rodzinnych (łącznie 42,5 % ogółu spraw administracyjnych) jest w pewnym sensie odzwierciedleniem problemów społecznych województwa. Warunki życia sporej części społeczeństwa (na terenie objętym orzecznictwem Kolegium w Elblągu) determinuje przede wszystkim wysoka stopa bezrobocia i ograniczone możliwości podejmowania (zwłaszcza w okresie zimowym i wczesnowiosennym) chociażby prac dorywczych.

            Z drugiej jednak strony wcale niemałą grupę, spośród ubiegających się o świadczenia z pomocy społecznej, charakteryzują postawy roszczeniowe, bez większego angażowania się w dążenie do poprawy sytuacji własnej oraz sytuacji rodziny. Zaobserwować można nawet skrajne przypadki lekkomyślności i braku przewidywania skutków określonych własnych decyzji (np. wydatkowanie zarobionych w okresie letnim środków na zakup samochodu w Niemczech, a następnie w okresie jesiennym i zimowym występowanie o zasiłki z pomocy społecznej).

            Charakterystyczne jest też przeświadczenie o „obowiązku” wspierania świadczeniami z pomocy społecznej, mimo potencjalnych możliwości podjęcia pracy. Dosyć częste jest również „ukrywanie” dochodów przez osoby posiadające możliwości zarobkowania „na czarno”. O świadczenia z pomocy społecznej ubiegają się przy tym osoby posiadające zawody i umiejętności dające zarobkowanie w kraju i za granicą (jak hydraulik, posadzkarz, murarz, kierowca, itp.). Część środowisk jednakże znajduje się faktycznie w trudnej sytuacji, spowodowanej długotrwałym bezrobociem, złym stanem zdrowia i samotnym wychowywaniem dzieci.

            Ograniczone środki, pozostające w budżetach organów, zabezpieczają zgłaszane potrzeby jedynie w niewielkim zakresie. Pozytywnym zjawiskiem jest kierowanie środków bezpośrednio na potrzeby dzieci (dożywianie w szkołach) oraz osób starszych i o złym stanie zdrowia (zasiłki na leki).

            Obowiązująca od dnia 1 maja 2004 r. „nowa” ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej nie spowodowała znaczniejszych zmian w zakresie wyżej opisanych sytuacji i postaw. Nawet, poprzez unormowanie zasiłków okresowych jako świadczenia o charakterze obligatoryjnym co do zasady (a uznaniowym co do wysokości), stworzyła warunki do umacniania się postaw roszczeniowych.

            Spore kontrowersje orzecznicze rodzi ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, obowiązująca od dnia 1 maja 2004 r. Jej unormowania wywołują mało oczekiwane skutki społeczne. Skutki te najbardziej znamiennie oddziaływają na sytuacje rodzin (zarówno związków małżeńskich jak i długoletnich związków konkubenckich, z których pochodzi nieraz kilkoro dzieci). „Opłacalne” jest samotne wychowywanie dziecka z uwagi na świadczenia, o których mowa w art. 11 i 12 wskazanej ustawy. Obok osób faktycznie samotnie wychowujących dzieci, już po kilkumiesięcznym okresie obowiązywania tej ustawy, występuje zjawisko nasilania się rozwodów (niekiedy o charakterze fikcyjnym, po których nic w zasadzie w sytuacji rodziny się nie zmienia) bądź też (równie fikcyjnego) kończenia wieloletnich niekiedy związków konkubenckich. W takich lub zbliżonych sytuacjach przeprowadzenie postępowania dowodowego (w tym wiarygodnego wywiadu środowiskowego) jest utrudnione, bowiem zainteresowani bezpośrednio przyznaniem świadczenia i ich najbliższe rodziny składają zeznania i oświadczenia korzystne dla swoich interesów, natomiast osoby obce (np. najbliżsi sąsiedzi) wcale nie są zainteresowane składaniem zeznań. W tej sytuacji spostrzeżenia pracowników socjalnych (nawet najlepiej zorientowanych w środowisku) nie stanowią wystarczających kontrdowodów.

            Ustawa o świadczeniach rodzinnych (mimo trzykrotnej już nowelizacji) nie zawiera przepisu szczególnego umożliwiającego uchylenie ostatecznych decyzji przyznających świadczenia w przypadku zmiany sytuacji dochodowej lub osobistej strony. Pożądane byłoby wprowadzenie przepisu pozwalającego na uchylenie ostatecznej decyzji na niekorzyść strony bez jej zgody; a więc przepisu zbliżonego w swoim procesowym znaczeniu do art. 106 ust. 5 ustawy o pomocy społecznej.

            Odniesienie się w art. 32 ustawy o świadczeniach rodzinnych – wprost – do przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego nie stwarza możliwości uchylenia (na niekorzyść) decyzji ostatecznych zgodnych z prawem w okresie wydania, w sytuacji, gdy nastąpiła istotna zmiana warunków dochodowych i osobistych strony. Art. 155 Kpa ma tu niewielkie zastosowanie, bowiem do rzadkości należą sytuacje, w których strona wyraża zgodę na zmianę decyzji korzystnej dla siebie.

            Problemu nie rozwiązują unormowania, jakie zawiera art. 30 ustawy o świadczeniach rodzinnych, bowiem trudno m. in. przyjąć, że świadczenie wypłacane na podstawie funkcjonującej w obrocie prawnym decyzji jest świadczeniem nienależnym. Można pomocniczo przyjąć, że organ (przy zmianie sytuacji) winien poinformować stronę o braku prawa do pobierania określonego świadczenia, a przy braku zgody strony na uchylenie decyzji w trybie art. 155 Kpa, nadal wypłacać świadczenie (do końca okresu zasiłkowego), a dopiero po zakończeniu okresu zasiłkowego orzec w trybie decyzyjnym o zwrocie nienależnych świadczeń. W tej sytuacji jednak egzekucja nienależnie pobranych świadczeń będzie wysoce utrudniona.

            Nadal spore trudności (mimo nowelizacji, która weszła w życie 23 listopada 2004 r.) sprawia stosowanie art. 7 ust. 3 ustawy o dodatkach mieszkaniowych. Rażąca dysproporcja jest pojęciem niezdefiniowanym, trudnym do dowodowego udokumentowania. Tu, podobnie jak przy sprawach z zakresu pomocy społecznej i świadczeń rodzinnych, wnioskodawcy w licznych przypadkach we wszelki możliwy sposób „zaniżają” dochody i wydatki gospodarstw domowych.

            Spory odsetek spraw podatkowych dotyczy nadal umorzeń zaległości podatkowych bądź innych ulg w uiszczaniu zobowiązań podatkowych. Zjawisko żądania ulg w sytuacjach nieuzasadnionych okolicznościami było już sygnalizowane w ubiegłorocznej analizie opisowej. Należy dodatkowo wskazać na tendencje, jakie przejawiają nawet niektórzy przedsiębiorcy, „obarczania” budżetów gmin własnymi nietrafnymi decyzjami w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

            Trudności interpretacyjne (widoczne nawet w orzecznictwie poszczególnych wojewódzkich sądów administracyjnych) przysparza stosowanie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 2001 r. o nabywaniu przez użytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości. Niezbyt fortunne sformułowanie tego przepisu (rozumienie następców prawnych) wymaga ujednolicenia poprzez orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego.

            Struktura rozstrzygnięć Kolegium w zakresie pozwalającym na ocenę prawidłowości orzecznictwa organów pierwszej instancji przedstawia się następująco:

§        decyzje i postanowienia utrzymujące w mocy zaskarżone rozstrzygnięcia stanowiły 50,1 % ogółu rozstrzygnięć (w 2003 r. 52,4 %),

§        rozstrzygnięcia reformacyjne: 11,5 % (w 2003 r. 7,9 %),

§        rozstrzygnięcia kasacyjne: 34,4 % (w 2003 r. 37 %),

§        stwierdzenia nieważności decyzji: 3,6 % (w 2003 r. 2,2 %).

            Na koniec 2004 r. pozostało do rozstrzygnięcia przez Kolegium 220 spraw, co świadczy o niezłej szybkości postępowania odwoławczego (na koniec roku załatwiono 86,8 % spraw, które wpłynęły w roku 2004 i pozostały do rozpatrzenia z poprzedniego okresu sprawozdawczego).

            W 2004 r. zwiększył się wskaźnik zaskarżalności rozstrzygnięć Kolegium (z 7,6 % w roku 2003 do 10,4 %). Ogółem zaskarżono 123 decyzje i postanowienia Kolegium. Udzielono 117 odpowiedzi na skargi a w 19 sprawach skarga została uwzględniona w trybie art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (wskazane wyżej liczby nie pokrywają się z wpływem skarg w roku 2004, bowiem część odpowiedzi bądź uwzględnień dotyczyła skarg, które zostały wniesione przed dniem 1 stycznia 2004 r.).

            Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie rozpatrzył łącznie 191 skarg. W stosunku do wszystkich rozstrzygnięć WSA odsetek decyzji i postanowień oraz stwierdzeń nieważności wyniósł 18,3 %, a do liczby wyroków oddalających skargę i uchylających – 24,5 % (były to wskaźniki mniej korzystne niż w roku 2003, które kształtowały się odpowiednio: 12,7 % i 20 %). Zostały nadto złożone dwie skargi na bezczynność Kolegium (obie zostały przez Sąd odrzucone).

            Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie jest uprawnione do oceny orzecznictwa WSA, jednakże niektóre wyroki wzbudzają pewne kontrowersje. Kolegium wniosło 4 skargi kasacyjne, a w miesiącach styczeń – luty br. 4 następne skargi. Najwięcej kontrowersji budziły wyroki dotyczące kontynuacji świadczeń z pomocy społecznej z ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej, która przestała obowiązywać z dniem 1 maja 2004 r. (w kontekście art. 149 ust. 1 i art. 150 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej).

            Kolegium w analizowanym okresie doskonaliło własne orzecznictwo, zwłaszcza poprzez:

§        ustawiczne podnoszenie poziomu uzasadnień wydanych rozstrzygnięć, przy uwzględnieniu ich funkcji instruktażowej dla orzecznictwa organów pierwszej instancji,

§        zapewnienie zharmonizowania orzecznictwa poszczególnych składów Kolegium, orzekających w podobnych rodzajowo sprawach,

§        dość szerokie prowadzenie postępowań wyjaśniających (w toku postępowania odwoławczego), stosunkowo dużą liczbę rozpraw administracyjnych (w tym poza siedzibą Kolegium), przesłuchania świadków i stron,

§        zabezpieczanie uprawnień procesowych stron postępowania (nawet kosztem szybkości postępowania),

§        udzielanie pomocy prawnej stronom (poprzez instruktażowy charakter uzasadnień decyzji) oraz stosunkowo liczne pisma wyjaśniające prawa i obowiązki stron.

Członkowie Kolegium podnoszą ustawicznie znajomość prawa, jak też orzecznictwa sądów administracyjnych oraz Trybunału Konstytucyjnego, a także uczestniczą w szkoleniach tematycznych (w roku 2004 zostały zorganizowane 2 szkolenia).

 

XII. Kontrole zewnętrzne

 

         W okresie od dnia 6 stycznia do dnia 29 stycznia 2004 r. Najwyższa Izba Kontroli Delegatura w Olsztynie przeprowadziła kontrolę Kolegium w zakresie wykonania w 2003 r. budżetu państwa w części 86/17. Ustalenia kontroli pozwoliły na pozytywną ocenę wykonania przez SKO budżetu za rok 2003, rzetelne sporządzanie sprawozdań budżetowych oraz prawidłowe prowadzenie ewidencji finansowo – księgowej. Wystąpienie pokontrolne Dyrektora Delegatury NIK w Olsztynie, oprócz ocen, uwag i wniosków, nie zawierało żadnych zaleceń pokontrolnych.

Wytworzył:
Udostępnił:
Kępka Katarzyna
(2006-04-03 12:08:07)
Ostatnio zmodyfikował:
Kępka Katarzyna
(2006-04-03 12:08:52)

       DRUKUJ TĘ STRONĘ Obrazek drukarki