Sprawozdanie za 2010

Załącznik Nr 1 do Uchwały Nr 14

KR SKO z dnia 24 listopada 2008r.

 

 

Informacja o działalności

 

Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu

 

 

 

za okres od dnia 1 stycznia do 31 grudnia 2010 roku

 

 

 

 

CZĘŚĆ I

 

OGÓLNA INFORMACJA O DZIAŁALNOŚCI KOLEGIUM

 

 

1. Podstawa i zakres działania Kolegium

 

Podstawę prawną działania Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu (dalej: SKO) stanowi ustawa z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001r. Nr 79, poz. 856 z p.zm.) oraz rozporządzenia wydane w oparciu o delegację ustawową.

Zgodnie z wyżej wymienioną ustawą samorządowe kolegia odwoławcze są organami wyższego stopnia w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej należących do właściwości samorządu terytorialnego, właściwymi do rozpatrywania odwołań od decyzji, zażaleń na postanowienia, żądań wznowienia postępowania lub stwierdzania nieważności decyzji w trybie uregulowanym przez przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz.1071 z p.zm.; dalej jako – Kpa ) oraz ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z p.zm.; dalej jako – Op ). Kolegium orzeka również w innych sprawach na zasadach określonych w odrębnych ustawach.

Obszar właściwości miejscowej Kolegium obejmuje, zgodnie z Rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 roku w sprawie obszarów właściwości samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz. U. Nr 198, poz.1925), powiaty: braniewski, elbląski, iławski, nowomiejski, ostródzki oraz miasto na prawach powiatu - Elbląg wraz z gminami objętymi tym obszarem.

Rozstrzygając sprawy indywidualne w składach trzyosobowych, Kolegium związane jest wyłącznie przepisami obowiązującego prawa.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze jest państwową jednostką budżetową.

 

2. Obsada kadrowa Kolegium

 

 

2.1. Kolegium składa się z 18 członków : 8 etatowych i 10 pozaetatowych.

 

Liczba członków etatowych posiadających wykształcenie :

wyższe prawnicze :

6

wyższe administracyjne :

2

Liczba członków pozaetatowych posiadających wykształcenie :

wyższe prawnicze :

6

wyższe administracyjne :

4

wyższe inne :

-

       

 

 

Wśród członków Kolegium jest jedna osoba posiadająca  tytuł doktora nauk prawa, 7 radców prawnych, 5 osób mogących ubiegać się o stanowisko sędziego wojewódzkiego sądu administracyjnego i 9 osób mogących ubiegać się o stanowisko referendarza sądowego.   

2.2. Biuro Kolegium składa się z 6 osób, z których 5 posiada wyższe wykształcenie – są to: kierownik biura, główna księgowa, jedna osoba na stanowisku inspektora, jedna na stanowisku referenta oraz informatyk.

 

 

3. Lokal i wyposażenie Kolegium

 

Siedziba Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu mieści się w Elblągu, przy ul. Związku Jaszczurczego Nr 14A, w budynku należącym do Skarbu Państwa.

Stan wyposażenia Kolegium w sprzęt biurowy i elektroniczny ( komputery ) ocenić należy jako zadowalający.

 

 

CZĘŚĆ II

 

WPŁYW SPRAW

 

1.       Liczba spraw ujętych w ewidencji ogółem w roku objętym informacją - 2730

w tym spraw:

1.1. pozostałych w ewidencji z okresu poprzedniego (łącznie sprawy administracyjne i sprawy z zakresu opłat za użytkowanie wieczyste nieruchomości) /[1] -                                     443

1.2.wpływ spraw w roku objętym informacją -                                                   2287

 

2.        Rodzaje spraw, które wpłynęły w roku objętym informacją

[2] :

 

 

2.1.Liczba spraw administracyjnych - ogółem                                                    1986

 

Lp.

Określenie rodzaju sprawy   →   patrz załącznik do Informacji

Liczba spraw

1.

objęte proceduralnie przepisami Ordynacji podatkowej

357

2.

działalność gospodarcza

   3

3.

planowanie i zagospodarowanie przestrzenne

107

4.

pomoc społeczna, świadczenia rodzinne i zaliczka alimentacyjna, oświata (stypendia, pomoc materialna itd. ), dodatki mieszkaniowe, sprawy socjalne

1213

5.

gospodarka nieruchomościami (bez opłat za wieczyste użytkowanie) , przekształcanie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, prawo geodezyjne i kartograficzne

41

6.

ochrona środowiska, ochrona przyrody i ochrona zwierząt, odpady i utrzymanie porządku i czystości w gminach

 78

7.

prawo wodne

   1

8.

rolnictwo, leśnictwo, rybactwo śródlądowe, łowiectwo

   8

9.

handel, sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych

10

10.

prawo o ruchu drogowym, drogi publiczne, transport drogowy

76

11.

prawo górnicze i geologiczne

   3

12.

egzekucja administracyjna

   6

13.

inne, pozostałe, w tym skargi i wnioski rozpatrywane w trybie Działu VIII Kpa

 83

 

 

2.2.Sprawy podlegające rozpatrzeniu w trybie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153,  poz. 1270 z p.zm. – dalej jako Ppsa)/

[3] - -          149

 

 

 

2.3.Liczba spraw z zakresu aktualizacji opłat za użytkowanie wieczyste  -      152

 

 

 

2.4. Liczba postanowień sygnalizacyjnych                                                    -      0      

 

 

CZĘŚĆ III

 

ZAŁATWIANIE SPRAW ADMINISTRACYJNYCH

 

 

1.       Liczba spraw załatwionych ogółem w roku objętym informacją  -          2063

 

Lp.

Określenie rodzaju rozstrzygnięcia

Liczba spraw

1.

akty wydane przez SKO jako organ II instancji /[4],

w tym :

akty wydane przez SKO w trybie art. 127 § 3 Kpa oraz jako organ II instancji zgodnie z art. 221 Ordynacji podatkowej /

[5]

24

 

- sposób rozstrzygnięcia patrz    →    tabela z pkt 1.1.

1305

2.

akty wydane przez SKO jako organ I instancji /

[6]

- sposób rozstrzygnięcia patrz    →    tabela z pkt 1.2.

180

3.

postanowienia wydane przez SKO w wyniku rozpatrzenia zażaleń na bezczynność organu,

w tym :

uznające zażalenia za uzasadnione

15

 

23

4.

akty wydane przez SKO po rozpatrzeniu w trybie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z p.zm.)

149

5.

pozostałe /

[7]

406

 

 

1.1. Szczegółowe omówienie sposobu załatwienia sprawy przez SKO jako organ II instancji :

Lp.

Określenie rodzaju rozstrzygnięcia

Liczba spraw

1.

decyzje utrzymujące w mocy zaskarżone decyzje (art. 138 § 1 pkt 1 Kpa oraz art.233 § 1 pkt 1 Op) /

[8]

457

2.

 

decyzje uchylające decyzje organu I instancji i orzekające co do istoty sprawy oraz uchylające decyzje organu I instancji i umarzające postępowanie (art. 138 § 1 pkt 2 Kpa oraz art. 233 § 1 pkt 2a Op) /7

 186

3.

 

decyzje uchylające decyzje organu I instancji i przekazujące sprawy do ponownego rozpatrzenia (art. 138 § 2 Kpa oraz art. 233 § 2 Op) /7

635

4.

 

decyzje umarzające postępowanie odwoławcze (art. 138 § 1 pkt 3 Kpa oraz art. 233 § 1 pkt 3 Op) /7

 27

5.

pozostałe

 

87

1.2. Szczegółowe omówienie sposobu załatwienia sprawy przez SKO jako organ I instancji :

Lp.

Określenie rodzaju rozstrzygnięcia

Liczba spraw

1.

postanowienia o wznowieniu postępowania i wyznaczeniu organu właściwego do jego przeprowadzenia (art.150 § 2 Kpa oraz art. 244 § 2 Op) /

[9]

 0

2.

 

decyzje o odmowie wznowienia postępowania (art. 149 § 3 Kpa oraz art. 242 § 3 Op) /8

 0

3.

 

decyzje o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie nieważności decyzji (art. 157 § 3 Kpa oraz art. 249 § 3 Op) /8

 1

4.

 

decyzje stwierdzające nieważność decyzji organu I instancji oraz decyzje stwierdzające wydanie decyzji przez organ I instancji z naruszeniem prawa (art. 156 – 158 Kpa oraz art. 247 – 251 Op) /8

169

5.

 

decyzje o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji (art. 158 § 1 Kpa oraz art. 248 § 3 Op ) /8

10

6.

 

decyzje odmawiające uchylenia decyzji po wznowieniu postępowania (art. 151 Kpa oraz art. 245 Op) /8

0

7.

 

decyzje uchylające i rozstrzygające o istocie sprawy oraz decyzje stwierdzające wydanie decyzji przez organ I instancji z naruszeniem prawa wydane po wznowieniu postępowania(art. 151 Kpa oraz art. 245 Op) /8

0

8

decyzje umarzające postępowanie prowadzone w I instancji przez SKO  (art. 105 § 1 Kpa oraz art. 208 Op)

0

9.

pozostałe

 

319

 

2. Liczba spraw administracyjnych pozostałych do załatwienia przez SKO w roku objętym informacją/10 -         450

 

 

 

CZĘŚĆ IV

 

ZAŁATWIANIE SPRAW Z ZAKRESU OPŁAT ZA UŻYTKOWANIE WIECZYSTE NIERUCHOMOŚCI GRUNTOWYCH

1.       Liczba spraw z zakresu opłat za użytkowanie wieczyste załatwionych w roku objętym informacją ogółem  -                                                                                                                    94

 

w tym ugody -                                                                                                             35

 

2.       Liczba wniesionych sprzeciwów od orzeczeń SKO -                                           3

 

3.       Liczba spraw pozostałych do załatwienia przez SKO/9 -                                123

 
CZĘŚĆ V

 

SKARGI DO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO

 

 

 

1.  Sprawy prowadzone przez Kolegium w trybie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.
Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153,
poz. 1270 z p.zm. – dalej jako Ppsa) :

Liczba spraw w roku objętym informacją ogółem  -                                     1422

w tym :

1.1. Liczba skarg na decyzje i postanowienia Kolegium skierowanych
do WSA w roku objętym informacją, ogółem -                                               146

 

·                        wskaźnik „zaskarżalności” /

[10] -                                          10,27 %

 

1.2. Liczba skarg na bezczynność Kolegium skierowanych do WSA w roku
 objętym informacją, ogółem -                                                                              4

 

1.3. Liczba skarg uwzględnionych przez Kolegium we własnym zakresie
w trybie art. 54 § 3 Ppsa, ogółem -                                                                        4

 

1.4. Liczba skarg kasacyjnych na orzeczenia WSA (w tym zażaleń na postanowienia) skierowanych przez SKO w roku objętym informacją
do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie , ogółem  -                    3

 

1.5. Liczba innych spraw prowadzonych przez Kolegium w trybie określonym
 przepisami Ppsa, skierowanych do WSA, ogółem/
[11] -                                       0

 

 

 

2.  Skargi na akty i czynności Kolegium rozpatrzone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny prawomocnymi orzeczeniami w roku objętym informacją :

 

Liczba orzeczeń WSA w roku objętym informacją ogółem  -                         134

w tym :

 

Lp.

Rodzaj rozstrzygnięcia

Liczba spraw

1.

Skargi na decyzje i postanowienia rozpoznane przez Sąd

w tym :

uwzględnienie skargi

23

 

131

2.

Skargi na bezczynność Kolegium rozpoznane przez Sąd

w tym :

uznające skargi za uzasadnione

 1

 

 3

 

 

 

1.     Wybrane problemy z orzecznictwa Kolegium

 

 

W 2010 roku do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu wpłynęło ogółem 2287 spraw (w tym 1986 spraw administracyjnych), co łącznie z 443 sprawami pozostałymi do załatwienia z okresu poprzedzającego stanowiło 2730 spraw.

Analizowany okres charakteryzował się zdecydowanie zwiększonym wpływem spraw (był to największy wpływ odnotowany od początku działalności Kolegium).

            W stosunku do roku 2009 wzrost nastąpił o 364 sprawy, co odpowiada ponad dwumiesięcznemu przeciętnemu wpływowi spraw z 2009 r. Dla porównania można podać, że przeciętny miesięczny wpływ spraw w roku 2009 wyniósł ok. 160 zaś w 2010 r. – ok. 190.

            W strukturze spraw administracyjnych dominowały tzw. sprawy socjalne (tj. sprawy dotyczące pomocy społecznej, świadczeń rodzinnych, sprawy z zakresu ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, dotyczące stypendiów i dodatków mieszkaniowych). Łącznie tych spraw wpłynęło 1213, co stanowi 61,1% wszystkich spraw administracyjnych. Szczególnie wysoki wpływ odnotowano w zakresie odwołań dotyczących świadczeń rodzinnych; tych spraw było 723 (co oznacza, że częściej niż co trzecia sprawa administracyjna rozpoznawana przez Kolegium dotyczyła przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych). Spory wpływ zanotowano w zakresie spraw z pomocy społecznej (269 sprawy) jednakże nieznacznie tylko wyższy niż w roku 2009. Trzecim co do wielkości wpływu rodzajem spraw socjalnych były w roku 2010 sprawy z zakresu ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (109 spraw).

            Wielość tzw. spraw socjalnych rodzi określone problemy orzecznicze, wynikające jednakże z różnych uwarunkowań. W zakresie pomocy społecznej problemy te wynikają z rozbieżności między oczekiwaniami ubiegających się osób co do wysokości przyznanych świadczeń (w kwotach zabezpieczających zgłaszane potrzeby) a realnymi możliwościami  ich przyznawania (z uwagi na ograniczone środki finansowe pozostające w budżetach  organów pomocy społecznej). Owa rozbieżność powoduje, że odwołania w tych sprawach charakteryzują się odczuciami zawodu (czasami bezsilności z powodu braku środków do zaspokojenia podstawowych potrzeb bytowych); pracownicy ośrodków pomocy społecznej pomawiani są o stronniczość („lepsze” traktowanie innych podopiecznych). Znacząca cześć odwołań zawiera elementy skargowe (skargi na ośrodki pomocy społecznej, bądź pracowników socjalnych wymienianych często imiennie). Poważny problem stanowi realna możliwość udokumentowania (środkami dowodowymi) rzeczywistej sytuacji niektórych osób i rodzin. Mimo dobrej na ogół orientacji pracowników socjalnych w tym zakresie, organy pierwszej instancji nie są w stanie „udowodnić” np. uzyskiwania dochodów ze źródeł nieujawnionych czy też prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego. Dochodzi do paradoksalnych wręcz sytuacji, gdy członek rodziny (np. jeden z małżonków) uzyskuje źródło stałego dochodu (emeryturę, rentę, zasiłek stały), to inny członek rodziny (np. drugi małżonek) natychmiast deklaruje, że jest osobą samotnie gospodarującą (a do tego osobą pozbawioną jakichkolwiek środków do życia; osłabioną głodem, nie posiadającą odzieży stosownej do pory roku, lecz nie zgadzającą się na pomoc pracownika socjalnego w wystąpieniu o zasądzenie alimentacji od drugiego małżonka).

            W informacji o działalności Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu w okresie roku 2009  Kolegium sygnalizowało trudności orzecznicze wynikające z samych regulacji prawnych (braku staranności w redagowaniu przepisów prawa) oraz z niejednolitości orzecznictwa sądów administracyjnych. W informacji tej Kolegium podniosło (szeroko) problemy związane zwłaszcza ze stosowaniem przepisów ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, wskazując między innymi na:

- kontrowersje jakie budzi możliwość stosowania przez organy administracji innej niż literalna wykładni prawa;

- odbieganie w orzecznictwie sądów administracyjnych od treści (obowiązujących) regulacji prawnych i uchylanie decyzji podejmowanych przez organy administracji zgodnie z obowiązującymi przepisami rangi ustawowej;

- niejednolity charakter orzecznictwa sądowego w tych sprawach i dość częste zmiany poglądów w odniesieniu do tych samych problemów.

            W roku 2010 problemy orzecznicze związane ze stosowaniem przepisów o świadczeniach rodzinnych nie uległy ograniczeniu – przeciwnie, nasiliły się.

            Stosowanie przez organy administracji przepisów art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych wzbudza poważne kontrowersje, zwłaszcza od dnia 01 stycznia 2010 r., gdy zostały uchylone ust 2, 2a, 2b, 2c i 2d tego artykułu, co spowodowało, że przyznawanie świadczenia pielęgnacyjnego nie jest uzależnione od spełnienia kryterium dochodowego, o którym mowa w art. 5 tej ustawy.

            Obserwuje się (lawinowo wręcz narastający) trend składania wniosków przez osoby, które opiekują się osobami legitymującymi się orzeczeniami o znacznym stopniu niepełnosprawności. O przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego ubiegają się m.in. żony (mężowie), które nie pracowały zawodowo nigdy (bądź nie pracują zawodowo od kilkunastu a nawet od kilkudziesięciu czasem lat; kuriozalnym wręcz przypadkiem jest uchylenie przez Sąd decyzji odmawiającej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobie w wieku 74 lat, która nota bene nie pracuje zawodowo od roku 1967).

             Z wnioskami o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego występują (coraz częściej) studenci  studiujący w systemie stacjonarnym, twierdzący, że opiekują się dziadkami i w związku z tym nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. O przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego zwracają się rolnicy (czynnie), prowadzący gospodarstwa rolne, niekiedy o dużym obszarze (Sąd uchylił np. decyzję odmawiającą przyznania świadczenia pielęgnacyjnego rolnikowi prowadzącemu gospodarstwo rolne o powierzchni ok. 20 ha).

            Z orzecznictwa w tych sprawach nasuwają się niepokojące spostrzeżenia; wiele osób wywodzi swoje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego z wypełniania w stosunku do niepełnosprawnego członka rodziny zwyczajnych obowiązków obciążających osoby bliskie w normalnie funkcjonującej rodzinie (gotowanie, pranie, robienie zakupów).

            W art. 17 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych ustawodawca wymienił (enumeratywnie) przesłanki negatywne, przy zaistnieniu których świadczenia pielęgnacyjne nie przysługują.

Jedną z tych przesłanek negatywnych jest pozostawanie osoby wymagającej opieki w związku małżeńskim. Ten przepis nie został zmieniony (ani uchylony), nie została też orzeczona przez Trybunał Konstytucyjny jego niezgodność z przepisami ustawy zasadniczej (należy przypuszczać, że również w roku bieżącym stan ten nie ulegnie zmianie). Orzecznictwo sądów administracyjnych (w przeważającej większości) interpretuje ową przesłankę negatywną w ten sposób, że osoby pozostające w związku małżeńskim z osobą, która z uwagi na stan zdrowia nie jest w stanie sprawować opieki (nad osobą wymagającą opieki) winny być traktowane jak osoby, które w związku małżeńskim nie pozostają. W ocenie Kolegium decydujące znaczenie ma postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 1 czerwca 2010 r. sygn. akt P 38/09. W uzasadnieniu postanowienia Trybunał Konstytucyjny stwierdził (teza 4.3), że istnieje utrwalona i względnie jednolita praktyka interpretacji art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych. Trybunał Konstytucyjny wskazał (m.in.) na wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie oraz na wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego (o sygn. akt I OSK 722/09 i I OSK 723/09 - te wyroki zostały wydane przez NSA na skutek skarg kasacyjnych wniesionych przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Elblągu od wyroków WSA w Olsztynie uchylających decyzje Kolegium i poprzedzających je decyzji organów pierwszej instancji - NSA oddalił skargi kasacyjne Kolegium Elbląskiego). Trybunał Konstytucyjny wskazał, że w wyrokach tych sądy administracyjne przyznawały pierwszeństwo wykładni celowościowej i systemowej tej regulacji przed wykładnią językową, uznając, ze pozostawanie w związku małżeńskim przez osoby wymagające opieki nie powinno być uważane za przesłankę odmowy prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w wypadku, gdy oboje małżonkowie legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, a osobą ubiegającą się o świadczenie jest ich dziecko. Tę linię interpretacji art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych Trybunał Konstytucyjny uznał za uzasadnioną, skoro wskazał na nią sądowi administracyjnemu (WSA w Bydgoszczy) zwracającemu się z pytaniem prawnym. W tezie 4.4 uzasadnienia postanowienia Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że brak orzeczenia merytorycznego został podyktowany jedynie przyczynami formalnymi (omówionymi w uzasadnieniu postanowienia TK) wskazując przy tym na zgodne poglądy sądu „pytającego", Prokuratora Generalnego, Marszalka Sejmu, że literalne brzmienie art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych - w odniesieniu do w/w stanów faktycznych jest sprzeczne z przepisami Konstytucji i niespójne z ratio legis świadczenia pielęgnacyjnego oraz innymi przepisami zakwestionowanej ustawy.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Elblągu podjęło, w ramach swoich kompetencji, wszelkie działania procesowe (skarżąc kolejne wyroki WSA w Olsztynie w identycznych rodzajowo sprawach), aby stosować przepis (rangi ustawowej) zgodnie z jego literalnym brzmieniem (dalsze tego rodzaju działania nie byłyby już uzasadnione, a zarazem wyraźnie godzące w uzasadniony interes zarówno stron, jak i osób wymagających opieki). Część organów pierwszej instancji stosuje wyżej wskazany przepis zgodnie z jego literalnym brzmieniem, odmawiając - w każdym przypadku - przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, gdy osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim. Kolegium opiera się w swoim orzecznictwie na treści postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 1czerwca 2010 r.

            Z doświadczeń orzeczniczych Kolegium wynika, że cześć osób ubiegających się o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego (i to wcale niemała) nie spełnia przesłanek warunkujących przyznanie tego świadczenia, traktując świadczenie pielęgnacyjne jako sposób na pozyskanie źródła stałego dochodu (i innych związanych z tym świadczeń) z uwagi na brak możliwości podjęcia pracy (bezrobocie, brak kwalifikacji pożądanych na rynku pracy, wieloletnie niepodejmowanie pracy z uwagi na zajmowanie się domem i wychowywaniem dzieci).  W aktach niektórych spraw znajdują się nawet oświadczenia krewnych osoby wymagającej opieki „o zrzeczeniu” się prawa do świadczenia pielęgnacyjnego „na korzyść” określonej osoby (takie oświadczenia składają np. dzieci osoby wymagającej opieki na korzyść wnuka tej osoby).

            Sąd w aktualnym orzecznictwie wychodzi już poza interpretację art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, którą wywiódł Trybunał Konstytucyjny w postanowieniu z dnia 01 czerwca 2010 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokami: z dnia 16 grudnia 2010 r., sygn. akt II SA /Ol 1000/10 oraz z dnia 30 grudnia 2010 r., sygn. akt II SA/Ol 972/10 uchylił decyzje, mocą których odmówiono przyznania świadczenia pielęgnacyjnego zstępnemu osoby wymagającej opieki w sytuacji, gdy małżonek tej osoby legitymuje się umiarkowanym stopniem niepełnosprawności.

Sprawami o charakterze dosyć skomplikowanym, a zarazem konfliktogennym jest znaczna część spraw z zakresu planowania i zagospodarowania przestrzennego, a także część spraw dotyczących ochrony środowiska, przyrody i odpadów. Taki stan rzeczy powoduje, iż są to na ogół postępowania długotrwałe (zarówno w pierwszej instancji jak i przed organem odwoławczym), zmierzające do łagodzenia sporów, wyjaśniania zarzutów właścicieli nieruchomości sąsiednich (bądź nieruchomości położonych na obszarze oddziaływania planowanych zamierzeń inwestycyjnych).

Problem stanowi częstokroć brak planów zagospodarowania przestrzennego, których procedura uchwalania jest procesem wolno postępującym i wymagającym nakładów  finansowych z budżetów jednostek samorządu terytorialnego. Niektóre obszary (przy braku obowiązku) nie będą objęte planowaniem przestrzennym jeszcze przez wiele lat.

Taki stan rzeczy oznacza konieczność wydawania decyzji administracyjnych w trybie art. 59-61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w wyniku długotrwałych postępowań wielokrotnie przy udziale kilkunastu a nawet kilkudziesięciu podmiotów, którym przysługuje przymiot stron.

Kolegium respektuje rolę organów pierwszej instancji w zakresie zachowania ładu przestrzennego na administrowanym terenie, jednakże część projektów decyzji sporządzonych przez podmioty, o których mowa w art. 60 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nadal nie spełnia wymogów prawa i zawiera istotne braki (np. brak załączników opisowych, pobieżne analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu). Skutkuje to – w licznych przypadkach koniecznością podejmowania przez Kolegium decyzji kasacyjnych.

            Coraz większe znaczenie mają w orzecznictwie Kolegium sprawy rozstrzygane na podstawie przepisów ustawy z dnia 03 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Zgodnie z art. 71 ust. 2 tej ustawy uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia jest wymagane dla planowanych:

1)     przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko;

2)     przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko.

W dniu 15 listopada 2010 r. weszło w życie (nowe) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 09 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz.U. Nr 213, poz. 1397). Do czasu wydania tego rozporządzenia na podstawie art. 60 ustawy o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko przez okres 24 miesięcy (od dnia 15 listopada 2008 r. do 15 listopada 2010 r.) moc zachowało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 09 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573 ze zm.). To „stare” rozporządzenie ma nadal zastosowanie do postępowań w sprawie decyzji, o których mowa w art. 71 ust. 1 oraz art. 72 ust. 1 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko – realizacja następujących planowanych przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko:

1) planowanego przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko;

2) planowanego przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, jeżeli obowiązek przeprowadzenia oceny został stwierdzony na podstawie art. 63 ust. 1 tej ustawy.

Ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko jest przeprowadzana w ramach postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, prowadzonego przez organ właściwy do wydania decyzji.

Znaczna cześć przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko wywołuje reakcje lokalnych społeczności (w tym podmiotów, którym przysługuje status stron). Największe kontrowersje (również zdecydowane sprzeciwy) wywołują elektrownie wiatrowe, biogazownie  rolnicze, lakiernie. Postępowania prowadzone na podstawie przepisów ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko są długotrwałe, o charakterze dosyć skomplikowanym i w większości spraw nie kończą się na rozstrzygnięciach pierwszoinstancyjnych, bowiem decyzje o środowiskowych uwarunkowaniach są zaskarżane do Kolegium. Jeżeli jest przeprowadzona ocena oddziaływania na środowisko – to na zasadzie art. 77 ust. 1 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko – przed wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach organ właściwy do wydania tej decyzji:

1) uzgadnia warunki realizacji przedsięwzięcia z regionalnym  dyrektorem  ochrony środowiska i, w przypadku gdy przedsięwzięcie jest realizowane na obszarze morskim, z dyrektorem urzędu morskiego,

2) zasięga opinii organu, o którym mowa w art. 78, w przypadku przedsięwzięć wymagających decyzji o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 10-18 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku.

Charakter uzgodnienia z RDOŚ wynika zwłaszcza z treści art. 77 ust. 3, ust. 4 pkt 1 i ust. 7 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Uzgodnienie  następuje w drodze postanowienia, do którego nie mają zastosowania przepisy art. 106 § 3,5 i 6 Kpa (co oznacza m.in., że na postanowienie w sprawie uzgodnienia nie przysługuje środek zaskarżenia w postaci zażalenia). Również do opinii organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej nie stosuje się przepisów art. 106 § 3,5 i 6 Kpa (od opinii również nie przysługuje środek zaskarżenia)

W postanowieniu RDOŚ uzgadnia realizację przedsięwzięcia oraz określa warunki tej realizacji, a więc pozytywne  uzgodnienie z określeniem warunków realizacji przedsięwzięcia jest elementem niezbędnym do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i ma charakter wiążący dla organu właściwego do wydania tej decyzji. Negatywne (tj. brak uzgodnienia) – natomiast skutkuje niemożnością wydania przez ten organ decyzji pozytywnej o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia.

Niezaskarżalność postanowienia w sprawie uzgodnienia powoduje, że może ono zostać zakwestionowane jedynie w odwołaniu od decyzji (co wynika z treści art. 142 Kpa). W efekcie ocena zasadności uzgodnienia (pozytywnego), bądź ocena nieuzgodnienia, ciąży na Kolegium (które dokonuje, w postępowaniu odwoławczym, oceny stanowisk zajętych przez wyspecjalizowane organy administracji rządowej).

Należy podnieść, że zakres spraw rozpatrywanych przez Kolegia, ich różnorodność, stopień skomplikowania, rosnące obciążenie liczbą spraw członków etatowych, wymaga intensywnego wysiłku wszystkich pracowników Kolegium, doskonalenia umiejętności pracy w zespole i ustawicznego podnoszenia kwalifikacji zawodowych.

Struktura rozstrzygnięć Kolegium w roku 2010 w zakresie pozwalającym na ocenę  prawidłowości orzecznictwa organów pierwszej instancji wyraża się następującymi wskaźnikami (w stosunku do roku 2009):

- decyzje utrzymujące w mocy zaskarżone decyzje pierwszoinstancyjne stanowiły – 35,0 %  ogółu decyzji (w roku 2009 – 43,6 %);

- decyzje uchylające decyzje organu pierwszej instancji i orzekające co do istoty (bądź umarzające postępowanie) –  stanowiły 14,3 % ogółu decyzji ( w roku 2009 - 8,1%)

- decyzje uchylające decyzje organu pierwszej instancji i przekazujące sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ stanowiły 48,7 % ogółu decyzji (w roku 2009 – 46,6%);

- decyzje umarzające postępowanie odwoławcze stanowiły 2,1 % ogółu decyzji (w roku 2009 – 1,8%).

Nadto  Kolegium stwierdziło nieważność 153 decyzji organów pierwszej instancji.

Zbliżone wskaźniki orzecznictwa utrzymują się od kilku lat. Z tego punktu widzenia ocena orzecznictwa pierwszoinstancyjnego nie może być w pełni zadowalająca, zwłaszcza jeżeli się zważy, że część decyzji została utrzymana w mocy  po przeprowadzeniu dodatkowego postępowania w toku postępowania odwoławczego (w trybie art. 136 K.p.a. bądź w trybie art. 229 ustawy Ordynacja podatkowa).

W ocenie Kolegium wpływ na jakość orzecznictwa organów pierwszoinstancyjnych nadal mają zwłaszcza następujące okoliczności:

- dosyć ograniczona znajomość procedur administracyjnych (uregulowanych przepisami K.p.a. i Ordynacji podatkowej) lub nadal często występująca nieumiejętność posługiwania   się   przepisami proceduralnymi w praktyce;

- niewystarczające umiejętności dokumentowania przebiegu postępowań dowodowych oraz uzasadnienia podjętych rozstrzygnięć;

- wysokie obciążenie pracowników organów ilością spraw, przy czym zwłaszcza w urzędach gmin są to często sprawy o różnym charakterze;

- rozbieżności między interpretacjami i wyjaśnieniami ministerstw a orzecznictwem

  sądowoadministracyjnym, a także występujące w orzecznictwie sądów administracyjnych rozbieżne stanowiska w podobnych rodzajowo sprawach.

Kolegium ustawicznie podejmuje starania, aby uzasadnienia wydanych przez niego decyzji i postanowień pełniły rolę instruktażową dla orzecznictwa pierwszoinstancyjnego, zwłaszcza w sprawach o bardziej skomplikowanym stanie faktycznym i prawnym.

Podobnemu (instruktażowemu) celowi służy organizacja rozpraw administracyjnych w toku postępowania odwoławczego.

Rozpraw takich Kolegium przeprowadziło w analizowanym okresie 11 (oczywiście – poza 95 rozprawami w sprawach dotyczących aktualizacji opłat z tytułu użytkowania wieczystego).

 

 

2.     Przyczyny zaległości w rozpatrywaniu spraw.

 

Z 2135* spraw administracyjnych, które wpłynęły w roku 2010 oraz 378 spraw administracyjnych pozostałych do załatwienia z poprzednich okresów Kolegium załatwiło (wg. stanu na dzień 31 grudnia 2010 r.) 2063 sprawy (co stanowi 82,1%). Wskaźnik szybkości postępowania utrzymuje się na zbliżonym poziomie od kilku lat (w roku 2009 wskaźnik ten wynosił 81,8 %; w roku 2008 – 80,6 %).

Kolegium w roku 2010 załatwiło 363 sprawy administracyjne więcej niż w roku 2009.

            Kolegium, w miarę swoich możliwości kadrowych podejmuje wszelkie działania, aby nie dopuścić do powstania zaległości w rozpoznawaniu spraw. Wskazać przy tym należy, że przez okres 2,5 miesiąca (w roku 2010) Kolegium orzekało w ograniczonym liczbowo składzie członków etatowych (członek etatowy na etat po tragicznej śmierci Prezesa Zbigniewa Mika, został powołany z dniem 15 marca 2010 r.).

            Należy też wskazać na zwiększony wyraźnie wpływ spraw (najwyższy od początku działalności Kolegium) oraz na to, że 388 spraw wpłynęło w miesiącu grudniu 2010 r., z których (z przyczyn oczywistych) tylko część została rozpatrzona na posiedzeniach do dnia 31 grudnia 2010 r.

            Wyraźne tendencje wzrostowe w zakresie wpływu spraw utrzymują się również w roku bieżącym. W miesiącu styczniu 2011 r. do Kolegium wpłynęło 480 spraw (!), w miesiącu lutym - 237 spraw. Sprawy są kierowane na posiedzenie przeciętnie w terminie 14 dni od wpływu akt do Kolegium, choć w miesiącach styczeń – luty br. okres ten wydłużył się do ok. 20 dni (Kolegium orzeka znowu w ograniczonym  składzie członków etatowych z uwagi na korzystanie przez jedną osobę z urlopu macierzyńskiego).

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

* w tym 149 spraw podlegających rozpatrzeniu w trybie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

            Znaczna liczba spraw, w tym również z zakresu aktualizacji opłat za użytkowanie wieczyste, spowodowała, że rozprawy są już aktualnie wyznaczone do końca maja br. Problemem stają się nawet wyjazdy na rozprawy Wojewódzkiego

Sądu Administracyjnego w Olsztynie (ponad 100 km „w jedną stronę”), bowiem to prowadzi do „wyłączenia” członka etatowego na jeden dzień.

            Kolegium dokonało ponownej analizy – biorąc pod uwagę jak najkorzystniejszą realizację uprawnień procesowych stron – możliwości prowadzenia w toku postępowania odwoławczego dodatkowych postępowań w celu uzupełnienia dowodów i materiałów (w trybie art. 136 Kpa albo w trybie art. 229 Ordynacji podatkowej). Kolegium nie rezygnuje z tej możliwości procesowej organu odwoławczego, jednakże powoduje to wydłużenie czasookresu postępowania poprzez konieczność, niekiedy kilkakrotnego, wprowadzania spraw na kolejne posiedzenia.

 

 

 

3.     Informacja dotycząca skarg kasacyjnych.

 

 

W roku 2010 Kolegium uzyskało korzystniejsze (niż w roku 2009) wyniki przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Olsztynie (Sąd, na rozpoznanych 131 skarg, uwzględnił 23 skargi). Do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Kolegium zaskarżyło w roku 2010 trzy wyroki WSA. Żadna z tych skarg kasacyjnych nie została rozpatrzona przed NSA.

Spośród skarg kasacyjnych wniesionych przez Kolegium w okresach wcześniejszych, Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargę w jednej sprawie (podatkowej), trzy skargi (dotyczące świadczeń rodzinnych) oddalił.

 

 

4. Kontrole przeprowadzone w Kolegium.

 

            W okresie od dnia 05 października do 19 listopada 2010 r. Najwyższa Izba Kontroli Delegatura w Olsztynie przeprowadziła kontrolę działalności Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu za okres od 01 stycznia 2008 r. do 2010 r. (I półrocze).

Najwyższa Izba Kontroli oceniła pozytywnie (pomimo stwierdzonych uchybień) działalność    Kolegium    w    badanym    zakresie.    Pozytywną    ocenę uzasadniało w szczególności:

-          wzrost liczby rozpatrzonych spraw przez Kolegium,

-          zwiększenie sprawności i wydajności rozpatrywanych spraw,

-          zmniejszenie średniego kosztu rozpatrywania jednej sprawy,

-          malejąca liczba sprzeciwów złożonych do sądu powszechnego w sprawach dotyczących opłat za użytkowanie wieczyste,

-          rzetelne prowadzenie ewidencji wpływających spraw.

Stwierdzone     uchybienia     dotyczyły     natomiast     nieinformowania     stron o przyczynach niezałatwienia spraw w terminie (w dwóch przypadkach) oraz braku uzasadnień przyznanych w latach 2008 - 2009 nagród w ramach utworzonego w tym celu funduszu.

Badanie terminowości prowadzonych postępowań, wykonane na próbie 55 losowo wybranych spraw rozpatrzonych przez Kolegium, wykazało m.in., że:

1) w 32 przypadkach sprawy zostały załatwione w terminie, natomiast w 23 przypadkach (41,8%) terminy załatwienia sprawy określone w art. 35 § 1 i 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Kpa) i art. 139 § 1 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa zostały przekroczone. W każdym przypadku było to usprawiedliwione i wiązało się z koniecznością - przeprowadzenia dowodu w postaci przesłuchania świadka, umożliwienia stronie w 14 dniowym terminie zapoznania się z aktami sprawy, złożenia dodatkowych wyjaśnień przez stronę w   sprawie   zakresu   udzielonych   pełnomocnictw,   dostarczenia dodatkowych dokumentów, przesłania akt sprawy.

2)  w 2 przypadkach (3,6%), w których sprawy załatwiono po terminach określonych w ww. przepisach, Kolegium nie zawiadomiło stron o przyczynach niezałatwienia spraw oraz nie wskazało nowego terminu ich załatwienia, co było obowiązkiem określonym w art. 36  § 1 Kpa i art. 140 § 1 Ordynacji podatkowej.

 

           

 

 

 

 

 

5. Postanowienia sygnalizacyjne wydane przez Prezesa SKO.

 

            Prezes Kolegium nie wydawał postanowień sygnalizacyjnych w trybie art. 20 ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych.

 

 

6. Działalność pozaorzecznicza Kolegium.

 

Okres roku 2010 był w działalności Kolegium dalszym etapem doskonalenia własnego orzecznictwa oraz rozszerzania funkcji instruktażowej tego orzecznictwa w stosunku do organów I instancji.

Członkowie Kolegium uczestniczyli jednym szkoleniu tematycznym zorganizowanym przez tut. Kolegium, w jednym szkoleniu tematycznym zorganizowanym przez Kolegium olsztyńskie. Jeden z członków Kolegium uczestniczył w szkoleniu zewnętrznym dotyczącym pomocy publicznej w podatkach.

 

 

7. Wykonanie budżetu, zatrudnienie, płace i kwalifikacje osób   

 

    zatrudnionych.

 

 

Plan jak i wykonanie wydatków w 2010 r. wyniosło 1.631 tys. zł, co dało 100% wykonania budżetu przez Samorządowe  Kolegium Odwoławcze w Elblągu w 2010 r.

Według stanu na 31.12.2010 r. w Kolegium zatrudnionych było 14 osób z tego:

- 8 etatowych członków Kolegium – osób objętych mnożnikowym systemem wynagradzania,

- 6 pracowników biura Kolegium  - osoby nie objęte mnożnikowym systemem wynagradzania.

Limity wydatków na wynagrodzenia pracowników SKO, ujęte w ustawie budżetowej na 2010 rok oraz wykonanie wydatków na wynagrodzenia przedstawia poniższa tabela:

 

 

 

 

Wyszczególnienie    

Limit wg. ustawy budżetowej

Wykonanie w zł

1.

2.

3.

Zatrudnienie

8

8

Ogółem

1.049.000

1.077.316

Wynagrodzenia osobowe

967.000

997.618

Dodatkowe wynagrodzenia roczne

82.000

79.698

 

 



[1]  -  dot. spraw, które wpłynęły do SKO w latach poprzedzających okres objęty informacją, ale nie zostały załatwione przez SKO,

[2]  -  patrz  pkt 1.  ppkt 1.2. ,

[3] - dot. spraw, które wpłynęły do SKO w roku objętym informacją, a do których zastosowanie mają przepisy Ppsa tj. m.in. skargi, skargi kasacyjne, zażalenia i inne, wykonywane w trybie tej ustawy – patrz m.in. przyp.11;

[4] - decyzje (postanowienia) kończące postępowanie odwoławcze (zażaleniowe) prowadzone przed SKO jako organem II instancji (w tym art. 134 Kpa) oraz inne wydane w tym postępowaniu np. zawieszenie postępowania – art. 97 § 1 i 98 Kpa lub art. 201 § 1 i art. 204 § 1 Op ;

[5] - decyzje (postanowienia) kończące postępowanie prowadzone po wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy wydane przez SKO w trybie art. 127 § 3 Kpa oraz decyzje (postanowienia) kończące postępowanie odwoławcze (zażaleniowe) prowadzone przed SKO jako organem II instancji w trybie art. 221 Op ;

[6] - decyzje (postanowienia) wydane przez SKO jako organ I instancji np. w postępowaniu dot. stwierdzenia nieważności (art. 156 § 1 Kpa oraz art. 247 § 3 Op) lub wznowienia postępowania (art. 145 § 1 Kpa oraz art. 240 § 1 Op), postanowienia wydane w trybie art. 65 § 1, art. 66 § 1 i 3 Kpa, art. 169 § 4 Op  oraz inne wydane w tych postępowaniach np. zawieszenie postępowania – art. 97 § 1 i 98 Kpa lub art. 201 § 1 i art. 204 § 1 Op ;

[7]  - np. postanowienia dot. sporów kompetencyjnych (art. 22 § 1 pkt 1 Kpa), wyznaczenia organu wskutek wyłączenia (art.25-27 Kpa oraz art.130 i 132 Op), dopuszczenia organizacji społecznej do udziału w postępowaniu (art.31§ 2 Kpa), odmowy przywrócenia terminu (art. 59 § 1 i 2 Kpa), odmowy udostępnienia akt ( art. 74 § 2 Kpa oraz art. 179 § 2 Op), wniosku o wyjaśnienie, uzupełnienie oraz sprostowanie (art.113 Kpa oraz art.213 i 215 Op), wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji (art.224 § 3 pkt 2 Op), opłat i kosztów postępowania (dział IX Kpa);

[8]  -  dot. również postanowień zgodnie z art. 144 Kpa oraz art. 239 Op

[9]  -  dot. również postanowień zgodnie z art. 126 Kpa oraz art. 219 Op

[10]  - liczba skarg skierowanych do sądu w stosunku do ogólnej liczby podjętych przez kolegium w roku objętym informacją rozstrzygnięć podlegających zaskarżeniu;

[11]  - obejmuje inne sprawy prowadzone przez Kolegium w trybie przepisów Ppsa np. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3), wniosek o sprostowanie omyłki pisarskiej (art. 156), wniosek o uzupełnienie wyroku (art. 157), wystąpienie o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego (art. 15 § 1 pkt 4 w zw. z art. 4), wniosek o zawieszenie postępowania przed sądem i o podjęcie zawieszonego postępowania (art. 123-131) czy wznowienie postępowania (art. 270) itd. ;

 

 

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

INFORMACJE DODATKOWE I WNIOSKI

 

 

 

Informacje dodatkowe – ich zamieszczenie staje się obowiązkowe w egzemplarzu skierowanym do KR SKO w celu sporządzenia zbiorczej informacji rocznej

Informacje dodatkowe powinny zawierać :

1.       Wybrane problemy z orzecznictwa Kolegium –  wg rodzaju spraw (wg układu z części II pkt 2. - Rodzaje spraw ujętych w ewidencji w roku objętym informacją);

2.       Przyczyny zaległości w rozpatrywaniu spraw oraz  proponowane rozwiązania w tym zakresie, itp.;

3.       Informację nt. skarg kasacyjnych – liczba uwzględnionych skarg złożonych przez Kolegium itd.

4.       Kontrole przeprowadzane w Kolegium przez MSWiA, Kancelarię Premiera, NIK i inne uprawnione organy (np. ZUS) – wyniki, wystąpienia pokontrolne i ich wykonanie;

5.       Omówienie wydanych przez prezesa SKO  postanowień sygnalizacyjnych;

6.       Działalność pozaorzecznicza Kolegium – opiniowanie aktów prawnych, zgromadzenia krajowe i regionalne SKO, szkolenia, wydawnictwa, współpraca z innymi organami państwa i instytucjami;

7.       Wykonanie budżetu, zatrudnienie, płace i kwalifikacje osób zatrudnionych.

 


Wytworzył:
Tomasz Czerniak
Udostępnił:
Czerniak Tomasz
(2011-04-06 09:07:38)
Ostatnio zmodyfikował:
Czerniak Tomasz
(2011-04-06 09:09:24)

       DRUKUJ TĘ STRONĘ Obrazek drukarki